To jedna z mądrości Mistrza Mateo- autora Portyku Chwały, która zamieścił nad jednym z wyjść z katedry.
Wielu pielgrzymów twierdzi, że życie po camino nie jest już takie jak wcześniej.
I coś w tym pewnie jest, kiedy patrzy się na placzacych ludzi podczas mszy. Sami też plakalismy z dumy, radości i oczyszczenia dusz.
Choć front katedry jest cały w rusztowaniach, jej wnętrze przemawia do kazdego, kto do niej wstąpi.
Niestety musieliśmy złamać zakaz i przeskoczyć przez barierke, by "odcisnac" swoją dłoń w Portyku Chwały pod rzeźba Św. Jakuba.
Ogromnym przeżyciem było dla nas nawiedzenie krypty z relikwiami Apostoła, a następnie usciskanie jego posągu znajdującego się w ołtarzu głównym.
Przed mszą dla pielgrzymów odebralismy imienne kompostele, a duma rozpierala nas tym bardziej, że byliśmy jedynymi pielgrzymami w tym dniu, którzy przebyli drogę całego francuskiego camino od St. Jean Pied de Port. Nawet administrujacy tam pracownicy wyrazili swój podziw dla naszego wyczynu.
W kościele Św. Franciszka, wyjątkowo w tym roku, odebralismy drugą kompostele.
Msza Święta, choć w inny języku była dla nas ogromnym przeżyciem.
Tylu placzacych ludzi po komunii świat jeszcze nie widział.
Fajne było to, że nikt nie wstydził się swoich łez.
Najpiękniejsze stało się jednak między komunia a błogosławieństwem.
Dość nieoczekiwanie dla nas wszystkich w górę powędrowało botafumeiro.
120 kilogramowe kadzidło hulalo wszerz katedry od jednej do drugiej bocznej kaplicy.
Ochow i achow nie było końca. Niesmowite przeżycie.
Siedząca obok nas kobieta dając upust swoim emocjom, zaczęła szlochac.
Po niesamowitym "tańcu" kadzidła, w katedrze rozległy się gromkie brawa.
Tym samym zakończył się nasz etap pielgrzymowania, a rozpoczęła się turystyka.
"TURYSTA WYMAGA, PIELGRZYM DZIĘKUJE".
Suweniry i pocztówki kupione, a my po raz pierwszy byczymy się nie w alberdze, a w hotelu.
Zbieramy siły, bo od jutra...ocean woła nas :)
Pozdrawiamy wszystkich.
HASTA LUEGO:)
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz